#książka - "Ekspozycja" R.Mróz

Jak wiele można poświęcić dla książek? Oj wiele. Bo gdy tylko przybył mail informujący o dostępności tej pozycji, pognałam na łeb na szyje by złożyć zamówienie. Wspominałam, że byłam, wtedy w pracy? Tak, wszyscy teraz mają mnie za większego wariata i uzależnieńca książkowego, niż już mieli. Ale takie zachowanie było zdecydowanie tego warte, bo książka była u mnie już na drugi dzień, czyli w dniu swojej premiery. Jednak ilość pracy powoduje, że post zaistnieje dopiero dziś.

Na Giewoncie dokonano zabójstwa - powieszono nagiego mężczyznę na krzyżu. Jednak po oprawcy nie ma śladu. Zagadkę próbuje rozwikłać Wiktor Forst, komisarz z niezbyt pozytywną opinią. Wraz z dziennikarką Olgą Szrebską, wpadają na ślad tajemnic sprzed lat.
Uwielbiam Mroza za kilka rzeczy. Po pierwsze - akcja. Co książka to inny rollercoaster. Ten jest chyba najbardziej zakręcony i najniebezpieczniejszy ze wszystkich z jakimi, od tego autora, się spotkałam. Co po chwila akcja zmienia się diametralnie, a czytelnik zastanawia się "Co tu się właśnie stało?!". I choć wydaje się, że sprawa już trafiła na prostą, znów dzieje się coś co niszczy te teorię. Nie da się tutaj nudzić.
Drugą rzeczą, którą tak bardzo lubię u tego autora są bohaterowie. Można doszukiwać się podobieństwa głównych bohaterów "Ekspozycji" do tych z "Kasacji". Można, ale po co? Oba te duety są wyjątkowe. I przyznaje, że prawnicy skradli me serce, ale Forst i Szrebska depczą im po piętach. Różnica jest taka, że tutaj zarówno on i ona noszą spodnie. Oboje są charyzmatyczni, nie dadzą sobie w kasze dmuchać i walczą o swoje niczym lwica o młode. Jednak powiedzmy sobie szczerze, Olga choć ma pazur, nie może się równać z Forstem. To on gra tu pierwsze skrzypce. Mimo to są swoistą mieszanką wybuchową, której lepiej nie podpalać lontu.
Do tego o jednej rzeczy nadmienić należy - aktualność. Czytając "Ekspozycje", po raz kolejny z resztą, można odczuć fakt, że autor pozostaje na czasie. Z jednej strony pełno tu naukowych, medycznych czy historycznych odniesień. Ale z drugiej, mnóstwo żartów odnoszących się do nie tak dawnych wydarzeń czy chociażby ukazanie potęgi internetu. To wprowadza wiele świeżości w historię i pozwala jeszcze bardziej przenieść ją w świat rzeczywisty.  A co najważniejsze pozwala odnaleźć swego rodzaju balans.
Rzecz, która skradła moje serce to odwołania do innych książek autora. Delikatne i nienachalne, a przyprawiające o uśmiech, kogoś kto już je zna. Jeśli tak nie jest, czytelnik nawet nie wyczuje tego drobnego zabiegu, który mam ochotę nazwać uroczym.
Jest jeden ogromny minus jaki ma "Ekspozycja". Zakończenie. Jak mojego psa kocham, to powinno być zabronione. Po każdej pozycji tego autora mam książkowego kaca. Jednak ten, będzie chyba największym. Tak się po prostu książek nie kończy, by zostawiać czytelnika wbitego w fotel z rozdziawioną szczęką. Po prostu nie.
Już wyczekuje tego momentu gdy powstanie drugi tom przygód Forsta. Pokochałam go po kilkudziesięciu, jeśli nie kilkunastu, stronach. I choć "Kasacja" nadal u mnie stoi na podium, jestem pewna, że z komisarzem Forstem nie skończyłam.

 lubimyczytac.pl| ask.fm | google+ | tumblr | instagram