#książka - "Cyrk nocy" E. Morgenstern

Czasami się zastanawiam czy kupowanie książek tylko ze względu na okładkę nie jest błędem. Czy nie świadczy w jakimś stopniu o powierzchowności i prostocie oceny. Osobiście staram się to robić jak najrzadziej, jednak czasami mi się to zdarza. Nikt nie jest idealny, nie?
Lubisz cyrk? Ja od dziecka uwielbiam te część związaną ze zwierzętami. Nie jestem za ich trzymaniem w klatkach, ale pokazy ich umiejętności wprost mnie oczarowują. I choć cyrk odwiedziłam może dwa razy w życiu, chętnie bym do niego wróciła i poznała jego sekrety.

Moje paznokcie pod kolor cyrku. :D

Le Cirque des Rêves to magiczny cyrk. Pojawia się niespodziewanie, gdzie tylko chce. Otwiera się na gości tylko nocą, a za dnia jest cichy, spokojny, uśpiony. Utrzymany tylko w czarno-białych barwach i otoczony swą magiczną aurą, wciąga i intryguje każdego kto go odwiedzi. Jednak mało kto wie, że tak naprawdę jest on areną. Miejscem walki dla dwojga młodych magików, którzy są tylko marionetkami w rękach swych nauczycieli. 
Mam mieszane uczucia. Naprawdę. Nie umiem określić co tak właściwie mam do tej książki. Podejrzewam, że gdyby nie podróże pociągiem, jeszcze długo bym się z nią męczyła. 
Bohaterowie nie zachwycają. Przynajmniej nie Ci główni. Marco i Celia może intrygują na samym początku, jeszcze jako dzieci. Jednak z każdą kolejną stroną zainteresowanie nimi maleje, a oni sami robią się nijacy i po prostu nudni. Moment w którym ich uczucie ewoluuje umyka uwadze. Dla mnie jest właściwie niezauważalny. Z bohaterami drugoplanowymi jest podobnie. Zapowiadają się na ciekawie, ale wraz z biegiem akcji rozmywają się tworząc szare barwy w czarno-białym świecie cyrku. Dla mnie wyjątkiem są bliźniaki Gizmo i Szkrab. Te dwójkę bardzo polubiłam.
Sama idea magicznego pojedynku intryguje, do czasu. Od pierwszych stron owiany tajemnicą. Niezrozumiały nawet dla jego uczestników. Informacje na jego temat są dawkowane w jak najmniejszych porcjach przez co człowiek chce wiedzieć o nim więcej. A dzieje się z nim dokładnie to co z bohaterami. Staje się nijaki. Żaden z bohaterów nie potrafi go do końca wytłumaczyć, przez co czytelnik nie jest w stanie zrozumieć o co tak naprawdę chodzi.
Na jedną rzecz trzeba zwrócić wielką uwagę czytając "Cyrk nocy" - czas akcji. Każdy rozdział pod tytułem ma zapisany czas i miejsce akcji. Nie zwracając na ten fakt wystarczającej uwagi, można się łatwo pogubić w fabule.
Największym, jeśli nie jedynym, plusem tej książki jest właśnie Le Cirque des Rêves. Jego opisy, jak i opisy zachwytów nad nim, sprawiają, że ma się ochotę choć raz zobaczyć go na żywo. Odwiedzić wszystkie namioty w czarno-białe paski, spróbować kakao i zobaczyć wszystkie te pokazy pełne magii. Fakt iż autorka jest malarką, daje się tutaj odczuć. Czytelnikowi o wiele łatwiej jest wyobrazić sobie cyrk, labirynt namiotów i ich wnętrza, niż bohaterów spędzających w nim czas.
Niedociągnięcia jakie zanotowałam w tej książce, sprawiły, że nie polubiłam jej tak bardzo jak się tego spodziewałam. Nie zrozumiałam wielu aspektów tej historii do końca, przez co dziwnie się czułam kontynuując lekturę. Jednak wszystko to nie zmienia faktu, że gdybym tylko miała okazję zobaczyć Le Cirque des Rêves na własne piwne oczy, nie zawahałabym się ani chwili.

lubimyczytac.pl | ask.fm | google+ | tumblr