#książka - "Próba żelaza" H.Black i C.Clare

Odkąd na nowo sięgam po młodzieżówki, utwierdzam się w przekonaniu, że się starzeje. Magia nie jest już dla mnie tym czym była, gdy jako dzieciak, po raz pierwszy czytałam Pottera. Nie umiem określić kiedy się tak stało, ale tak po prostu jest. Dlatego troszkę ciężko poszło mi spotkanie z Black i Clare.

Tak, kochajmy światło i umiejętności mojego telefonu.

Magisterium to szkoła magii. Każdy dzieciak, który wie o jej istnieniu, chce przejść Próbę Żelaza pomyślnie i rozpocząć naukę. Callum Hunt jest wyjątkiem. Chyba jako jedyny, najchętniej zapomniałby o magii i żył przeciętnym życiem. Wbrew swoim pragnieniom, przechodzi próbę pomyślnie. Opuszczenie Magisterium nie jest wcale takie łatwe. A pobyt w nim, odkryje przed chłopakiem kilka tajemnic.
Bardzo się bałam przewidywalności tej historii. Może i temat magii dawno nie był w literaturze młodzieżowej poruszany, a już bez wątpienia przez moją osobę. Ale mimo to mocno się tego obawiałam. I tu autorki troszeczkę mnie zaskoczyły. Zagłębiając się w lekturę, sądziłam, że jestem w stanie przewidzieć co spotka bohaterów. Jakże się myliłam! Black i Clare skonstruowały wszystko tak by zaskoczyć czytelnika w ogromnym stopniu. Oczywiście sama końcówka była lekko do przewidzenia, ale wydarzenia ją poprzedzające, niekoniecznie. To daje historii ogromnego plusa.
Jednak nie ratuje to całości. Może to kwestia wieku, a może literackich upodobań, ale "Próba Żelaza" mocno mnie wynudziła. Nie mogłam wczuć się w jej klimat, a wciągnęło mnie może raptem 50 ostatnich stron. Pomysł jest ciekawy, tego nie neguje. Jednak wykonanie nieszczególnie zachwyca. Przynajmniej mnie.
Magiczne uniwersum jakie jest tu wykreowane, mocno kuleje. Zupełnie jakby świat z jakiego wywodzi się Magisterium był niedopracowany. Pomysł jest, ale brakuje w nim konkretów.
Podobnie jest z bohaterami. Mało który z nich, no może poza głównym, czymś się charakteryzuje. Wydają się być szarą, podobną do siebie masą, bez żadnych szczególnych oznak. Pamiętam ich z imion, ale nic poza tym. Chyba najmocniej w pamięć, zapadły mi postacie zwierzęce. Te akurat bardzo mi się podobały, choć nie było ich wiele.
Jedna rzecz podobała mi się ogromnie - wykorzystanie żywiołów jako źródła magii i zaznaczenie wśród nich chaosu. Również powiązanie zwierząt z magią daje plusa. Może i oba rozwiązania nie są zbyt oryginalne, ale nie szczypią po oczach.
"Próba żelaza" może zachwycić mniej oczekującego czytelnika i tych, którzy nie spotkali się nigdy z Potterem. Tak, Magisterium raczej nie uniknie takich porównań. Dla czytelnika szukającego czegoś bardziej absorbującego nie będzie to najlepszy wybór.

Za możliwość przeczytania Próby żelaza dziękuje wydawnictwu Albatros.