#książka - "Odnaleziony" H.Coben

Powoli wpadam na nowo w rytm czytania i pisania. Zadowalające, bardzo mocno zadowalające. Zakasam rękawy i uparcie brnę dalej. W końcu wracam do swoich klimatów książkowych. Scfi to chyba nie do końca moja bajka, więc czas na razie się od niej odciąć. W końcu poznałam kolejnego, tak wychwalanego autora. Mimo to ich lista nie słabnie.

Mickey niedawno stracił ojca w wypadku samochodowym. Po ośmiu miesiącach niepewności dochodzi do ekshumacji, która ma rozwiać jego wątpliwości. Potwierdzić śmierć, której ponoć był świadkiem. Jednak wcale tak się nie dzieje. Wschodzący gwiazdor koszykówki próbuje dociec prawdy na ten temat. Równocześnie wplątuje się w sprawę dopingu w drużynie i zaginięcia chłopaka przyjaciółki. Choć niepozorne, elementy nakładają się na siebie.
Nigdy wcześniej Cobena nie czytałam. Byłam go bardzo ciekawa, zwłaszcza po wielu bardzo pochlebnych opiniach na jego temat. Więc z chęcią sięgnęłam po jego najnowszy twór. Stwierdzam jedno - czyta się prosto, szybko i przyjemnie.
Lektura nie zanudza. Język jest prosty i przyjemny. Jak zawsze są momenty gdy może delikatnie powiać nudą, ale to tylko początkowo. Później wszystko zaczyna nabierać tempa.
Zamawiając ten egzemplarz zaczęłam się zastanawiać - to trzeci tom trylogii, czy nieznajomość poprzednich da mi o sobie znać? Bardzo mnie to ciekawiło już na samym początku i odczucie to, towarzyszyło przez cały czas lektury. Coben bardzo milo mnie zaskoczył. Nawet jeśli czegoś nie pojmowałam do końca, a co związane było z poprzednimi wydarzeniami szybko mi je przedstawił. Nie zdradzał przy tym jednak zbyt wiele. Dzięki temu nabrałam ochoty na poprzedniczki "Odnalezionego".
Bohaterowie bardzo mi się podobali. Może przygoda z nimi nie trwa zbyt długo, jednak szybko można ich polubić. Do tego, od kiedy w thrillerach głównymi bohaterami są dzieciaki? Dla mnie to ogromny plus. Miskey'a polubiłam za determinację, z Emą po części się uosobiłam, a Łyżka został dla mnie mistrzem rozsyłania pozytywnej energii.
Jedynym minusem tej książki było dla mnie zakończenie. Po prostu nastąpiło zdecydowanie zbyt szybko. Było nieco oszałamiające, owszem. Ale po prostu wydawało się zbyt przyspieszone. Zupełnie jakby autor chciałby jak najszybciej skończyć książkę i mieć ją za sobą, odbębniając swoją robotę.
Może nie jest to geniusz literacki. Ale na pewno miła i udana odskocznia od cięższych pozycji. Jestem pewna, że jeszcze wrócę do Cobena. Tylko najpierw muszę "stopić" stos piętrzący się na półce.

 Za możliwość przeczytania Odnalezonego dziękuje wydawnictwu Albatros.