#książka - "Wieża milczenia" R.Mróz

Nie mam ochoty i nie chcę się powtarzać stwierdzając, że Mroza uwielbiam. W końcu tym zanudzę. Ale co ja poradzę, że szybko stał się jednym z moich ulubionych autorów rodzimego podwórka? Tych autorów jest aż dwóch, ale o tym cichosza. Staram się skompletować wydane przez nich pozycje, stąd ta dzisiejsza. Z debiutami bywa różnie, ale jakoś nie przywiązuje (a przynajmniej się staram) do tego zbytniej wagi.

Młoda kobieta ginie niedaleko swojego domu wracając z pracy. Zabójca nie pozostawił jakiegokolwiek śladu. Detektyw Evelyn Thomsen oraz chłopak ofiary, Scott Winton prowadzą równoległe śledztwa. Oboje chcą za wszelką cenę złapać zabójce, ale nic nie sprowadza ich na ślad mordercy. I choć giną kolejne ofiary, klucz według którego morderca je wybiera wydaje się nie istnieć. Dopiero gdy kraj ogarnia panika, Scott wpada na trop prowadzący na drugi koniec świata.
Uwielbiam u Mroza jedną rzecz - bohaterów. Potrafi skroić ich w sposób wręcz idealny. Jeśli ktoś zna i pała choć minimalną sympatią do Chyłki z "Kasacji", bez wątpienia polubi Scotta. Zaryzykowałabym stwierdzenie, że jest jej pierwowzorem. Kąśliwy, momentami bezczelny, ale inteligenty i przebiegły typ, który przyprawia czytelnika o uśmiech na twarzy. Jego utarczki słowne z innymi bohaterami są po prostu cudowne i w obliczu morderstw są ciekawą przeciwwagą. Nie tylko Scott jest tutaj godzien uwagi. Evelyn też jest niczego sobie. Może nie jest tak charakterna jak wykładowca Yale, ale daje sobie z nim rade. Wspomnieć wypada o złoczyńcy, ten dopiero jest fascynujący.
Kolejną rzeczą jaką po raz kolejny widzę u autora jest narracja. Ponownie jest prowadzona w sposób prosty i przystępny dla czytelnika. Przy tej pozycji dopiero w późniejszym jej etapie jest to niezbędne, ale istnieje. I to jest ogromny plus.
Bardzo ciekawił, i trochę niepokoił, mnie fakt umiejscowienia akcji w USA. Zastanawiałam się czy wszystko się nie rozjedzie i nie straci na sensie. Jednak autor dał sobie z tym rade. Nawet jeśli cokolwiek mija się z prawdą, ciężko to wyczuć.A historia ma klimat godny mistrzów kryminału.
Ale, chyba zawsze się jakieś znajdzie, w pewnym momencie historia ciut traci. Całość robi się naprawdę mocno zagmatwana i trzeba nie lada uwagi. Kolejka górska jaką tworzy tu Mróz, i która na początku pędzi na łeb na szyje, nagle wydaje się być poza jej torami. W pewnym momencie wszystko po prostu wydaje się przekombinowane.
Z reguły tego nie robię, nie wspominam o wydaniach. Ale tym razem po prostu muszę się komuś wyżalić. Na ocenę treści to nie wpływa, ale serce mnie boli po tym incydencie. Nie wiem czy trafiłam na wadliwe wydanie, ale moment w którym ostatnie 150 stron odłączyło się od reszty przyprawiło mnie niemal o łzy. Publiczne łzy, bo książkę czytałam w autokarze podczas wycieczki.
W ogólnym rozrachunku "Wieża milczenia" to intrygująca pozycja i bez dwóch zdań udany debiut Mroza. Nie jest to jego najlepszy twór, zwłaszcza gdy czyta się ją jako kolejną. Jednak zaczynając od niej, bez wątpienia można zobaczyć jego rozwój. A ten jest naprawdę obiecujący.

 lubimyczytac.pl| ask.fm | google+ | tumblr | instagram