#książka - "Przeczucie" T.Honda

Cały czas jestem zachwycona moim nowym szablonem. Nie jestem jednak pewna co do tła zdjęć. Dajcie znać jaki kolor widzielibyście jako tło dla książek. Będę wam za to bardzo wdzięczna. Co do mnie samej - niedługo startuje w nowej pracy. Mój stres z nią związany maleje dzięki ludzikom, którzy mnie otaczają.


Wszystko zaczęło się od zwłok pozostawionych pod żywopłotem. Zupełnie jakby były śmieciem. Jednak w Tokio nikt nie wyrzuca nawet najmniejszego papierka na ulicę. Dlatego szczelnie zapakowane ciało, pełne ran jest dla wszystkich tak wielkim zaskoczeniem. Jeszcze większym są kolejne ciała. Komisarz Reiko czułam, że to będzie niezwykła sprawa. Zwłaszcza gdy okazuje się, że ma współpracować z Katsumatą. Mężczyzną, który za nic nie może zaakceptować jej jako policjantki.

Japońska literatura jest mi zupełnie obca. Raz w życiu przyszło mi przeczytać Murakamiego. Wtedy był dla mnie ciekawą i zupełnie inną książką. Od tego czasu minęło kilka lat, a mnie dopiero teraz przytrafiła się okazja by sięgnąć po innego japońskiego autora. Opis już na samym początku wydawał mi się intrygujący, choć nie miałam pojęcia czego się spodziewać.

Fani kryminałów pełnych akcji  mogą się rozczarować. Wszystko tutaj wydaje się być powolne i leniwe. Wydarzenia mają swoje własne, niezobowiązujące tempo. W jakiś pokrętny sposób buduje to klimat, jednak dla mnie było to raczej nużącym zabiegiem. Wole te pozycje w których akcja jest gdzieś pośrodku - ani zbyt szybka, ani zbyt leniwa. Co najzabawniejsze, to pierwsza część jest raczej tą mającą w sobie mniej akcji, a to ją czytało mi się lepiej. Może to kwestia tego, że podejrzewałam co mnie czeka i podświadomie nie chciałam zmienić zdania? Dopiero po skończeniu lektury zauważyłam tę różnicę.

Nie jest tajemnicą, że kraje japońskie cechują się hierarchią. Dlatego tak intrygującym jest wybranie kobiety na głównego bohatera. W czasie lektury ma to zastosowanie praktyczne - autor pokazał realia tokijskiej policji. Po pierwsze przedstawił czytelnikowi jak ciężko jest być kobietą w bardzo męskim świecie. Co najważniejsze, zobrazował dokładność i skrupulatność funkcjonariuszy. Mam dziwne wrażenie, że dlatego właśnie chciał stworzyć twardą bohaterkę. Z opisów Reiko można ją za taką mieć. Jednak jej zachowania skutecznie temu zaprzeczają. Nawet biorąc pod uwagę jej przeszłość, która miała odegrać kluczową rolę.

Przyznać trzeba, że Honda stworzył naprawdę ciekawą fabułę. Może nie zachwyca ona na pierwszych stronach, ale im dalej brnie się w tę historię, tym bardziej pochłania. Daje czytelnikowi puzzle, które ten musi poukładać na niezbyt wielu kartach. A gdy już je ułoży, jestem niemal stuprocentowo pewna, że nigdy wcześniej się z taką historią nie spotkał.

Ciut niechętnie przyznaje, że "Przeczucie" nieco mnie rozczarowało. Było dość przyjemną lekturą, jednak zdecydowanie zbyt leniwą jak na moje gusta. Zapewne będzie odpowiadała czytelnikowi, który lubi powolne kryminały. Dla tych szukających adrenaliny, będzie to raczej przerywnik wśród innych pozycji.

Za możliwość przeczytania "Przeczucia" dziękuje wydawnictwu Znak 

5 komentarzy:

  1. Podobała mi się ta książka. Może dlatego, że nie czytałam dużo kryminałów i tempo akcji mi nie przeszkadzało, a historia zaciekawiła. Mam nadzieję, że wydawnictwo znak wyda kolejne tomy o komisarz Reiko. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Myślę, że to nie książka dla mnie, zdecydowanie wolę kryminały z akcją i adrenaliną, a nie takie leniwe i powolne ;) Czuję, że bym się zawiodła.

    Pozdrawiam!
    zaczytana-w-fantastyce.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  3. Jestem bardzo podobnego zdania!
    Powolne tempo, a zagadka też trochę przewidywalna...
    Pozdrawiam,
    Literackieprzeszpiegi.pl

    OdpowiedzUsuń
  4. Za chwilę zamierzam zacząć tę książkę, jednak ja jestem miłośniczką szybko pędzącej akcji, więc boję się, co mnie tam czeka. No ale zobaczymy :)

    Pozdrawiam
    roksa_reads

    OdpowiedzUsuń
  5. Teraz o tej książce jest strasznie głośno! W sumie wydawało mi się, że z takim rozmachem jest promowana, więc może być dobra, ale jak widać pewniej części ciała nie urywa. Trochę ta mozolna akcja mnie przeraża, ale może kiedyś jednak na lekturę się skuszę ;)

    Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń

Komentarz to dla Ciebie chwila, zaledwie kilka uderzeń w klawiaturę. Jednak dla mnie, jest to ogromna siła motywująca do działania. Dlatego dziękuje Ci za każde słowo jakie tu zostawiasz. ;)

Obsługiwane przez usługę Blogger.