#książka - "Dracula" B.Stoker

Niedawno, przeglądając inne blogaski, natknęłam się na listę stu książek BBC, które należy przeczytać. Przyglądałam się jej i dostrzegłam mnóstwo pozycji, które już znam i wiele takich, które od dawna chciałam przeczytać. Wśród tych ostatnich był Bram Stoker i jego "Dracula". Książek o wampirach w życiu czytałam mnóstwo, a nadal nie sięgnęłam po klasykę tematu. A, że moja przyjaciółka takową posiada, nie musiałam szukać daleko.
Moda na wampiry chyba już minęła. Chociaż, jeśli się tak dłużej zastanowić i spojrzeć po przestrzeni lat - wampiry w modzie będą zawsze. W mniejszym lub w większym stopniu, ale będą. Po prostu są swego rodzaju łatwym chwytem marketingowym. Zawsze dobrze sprzedającym się produktem, bez względu na to po raz który, ten kotlet jest odgrzewany. Nikt mi nie wmówi, że nie znajdą się osoby, które nie pójdą do kina lub nie sięgną po książkę, tylko po to by zobaczyć kolejny portret krwiopijcy. Z reguły bardziej karykaturalny od pierwszego, ale to temat na zupełnie inny wywód.

 

(Tak, udaje hipstera i mam instagram. Niestety wątpię bym miała inne zdjęcia tej książki. To pierwsza opisywana tutaj, która nie jest moją własnością.) 

Zanim w opinii ogólnej wampir został przystojnym chłoptasiem, mieniącym się niczym kula dyskotekowa w promieniach słonecznych lub mordercą niewinnych wiewiórek, siał postrach jako konspirator i morderca. Takim wampira stworzył Stoker w swojej powieści "Dracula".
Jonathan Harker, młody prawnik na co dzień mieszkający w Anglii, wyrusza do Transylwanii na spotkanie z hrabim Draculą, w celu sfinalizowania zakupu posiadłości w Londynie przez obcokrajowca. Początkowo miła wizyta, zaczyna przybierać co raz to dziwniejszy obrót, przysparzając młodzieńcowi nie lada kłopoty. W tym samym czasie narzeczona Harkera - Mina, oczekuje jego powrotu, przebywając u swojej przyjaciółki Lucy.
Ciężko nakreślić fabułę książki, nie zdradzając przy tym wielu istotnych szczegółów rujnujących całą niespodziankę i radość z czytania. To jest właśnie niezwykle intrygujące w tej powieści. Skonstruowana jest w taki sposób, że choć domyślasz się co może wydarzyć się dalej, nie jesteś w stu procentach pewien swych domysłów. Nadaje to dreszczyku lekturze, a Ciebie, mój drogi czytelniku, absorbuje bez końca. Masz moje słowo.
Na pewno w dzisiejszych czasach, po gimbazylionie znanych nam już portretów wampirów, Dracula nie będzie budził w nas monstrualnego przerażenia. Patrzymy na wampiryzm z lekką dozą rezerwy, poprzez wizerunek wampira obecny w popkulturze. Dlatego nie ma się co dziwić czytelnikom. Nie ulega jednak wątpliwości, że postać Draculi to najmroczniejszy z wampirów o jakich możemy czytać. Widać, że nie jest wytworem chwilowej mody, a okresu gdy zamiast maskotki, wampir miał być przerażającym drapieżnikiem, łaknącym ludzkiej krwi.
Jedynym aspektem tej książki, jaki mogłabym uznać za jej minus jest forma w jakiej jest napisana. Powieść epistolarna, bo tak to ładnie i profesjonalnie się nazywa (jednak liceum czegoś mnie chyba nauczyło), to powieść pisana w formie listów. Tutaj ilość listów wyprzedzają dzienniki. Większość rozdziałów prowadzonych jest jako dzienniki bohaterów, a dopiero później są wymieniane między nimi listy, notatki czy wycinki gazet. Dzięki temu narracja prowadzona jest w sposób dość niecodzienny i ciekawy. Nie utrudnia to znacząco lektury, jednak wiem, że nie każdemu taki sposób narracji przypada do gustu.
Wiele się dzieje w tej książce, racja. Jednak czuć w niej, nie tylko w wizerunku tytułowego bohatera, że nie jest wytworem czasów współczesnych. Widać w niej dopracowanie tematu, rzetelność, a co najciekawsze, można w niej znaleźć wiele aspektów życia wampira rozwiniętych czy też użytych w niektórych z jego dzisiejszych portretów. To tylko pokazuje, że Stocker stworzył pozycję, której nie da się nie nazwać klasykiem gatunku.
"Dracula" przerażał w czasach gdy powstał (opublikowano go w roku 1987) i przeraża do dziś. Może teraz w stopniu mniejszym, ale jednak nadal przeraża. I stawiam jako pewnik, że będzie to robił jeszcze przez długie lata.