#książka- "Woła mnie ciemność" A.Suchocka

Wiecie jak to jest, gdy chroniczny brak czasu w końcu was dopada? Niby fajnie, bo idą z tego inne profity, ale gdzie przyjemność? Ostatnio właśnie tak funkcjonuje. Non stop nie mając na nic czasu czy chęci. Jednak teraz mam ponowną motywacje do działania i mam nadzieje, że na zamiarach się nie skończy. Ale do rzeczy, bo nie o moją koślawą psychoanalizę chodzi.

XIX wiek. Armagnac Jardineux, potomek zubożałego rodu przybywa z Południa Ameryki do Londynu. Bez grosza przy duszy trafia na Stary Kontynent. Jedyne co ma, to talent do gry na fortepianie. Trafia pod skrzydła mecenasa sztuki Huntingtona. Współpraca z utalentowanym skrzypkiem, Lotharem szybko przynosi mu sukces. Jednak ma on swoją cenę, współmierną do osiągnięć...
Historia sama w sobie zapowiada się dobrze. Niezwykle szybko zaintrygował mnie fakt osadzenia fabuły w zagranicznych miastach i odległym wieku. Zwróciło to moją uwagę i rozbudziło ciekawość.
Jednak lektura szybko ją ostudziła. Przez cały czas nie mogłam się wczuć w ten klimat. Nie mogłam sobie wyobrazić tak do końca, by tego typu wydarzenia mogły dziać się w XIX wieku. Dlatego uważam, że wykreowany świat nieco kuleje.
Na pewno nie jest to książka dla osób, które nie przepadają za erotyką. Tej jest tu pełno i to pod różnymi postaciami. Osobiście stronie od takich tematów, choć nie uważam je za jakiekolwiek tabu. Po prostu uważam, że mało kto potrafi podać ją w sposób odpowiedni. Mam swojego mistrza w tym temacie, ale o nim jeszcze kiedyś na pewno wspomnę. Tutaj w pewnym momencie, częstotliwość wątków erotycznych, zaczęła po prostu przytłaczać, a potem stała się nieco zbyt przewidywalna.
Bardzo podobały mi się postacie tajemnicze - mecenas Huntington i jego późniejsi towarzyszę. Ogromnie mnie intrygowali i dla nich z chęcią przerzucałam kolejne strony z zaciekawieniem. Już tak mam, że mało których główny bohater mnie zachwyca. Tutaj było podobnie. Argamnac w pewnym momencie po prostu działał mi na nerwy.
Cena jaką przychodzi zapłacić za sukces, która wspomniana jest w opisie, jest dość intrygująca. Niby typowa, bo czy istoty przypominające wampiry nie są już typowe? Jednak ani razu nie są tak nazwane, dzięki czemu "łatwostrawne". Chyba wszyscy mają już dość typowych wampirów. 
Co do jednego mogę się zgodzić - bardzo dużo się tu dzieje. Nie wszystko da się do końca przewidzieć, co daje plus. Jednak nie wydaje mi się by był on jakichś wielkich rozmiarów. Zakończenie mnie zaintrygowało. Zobaczymy czy na tyle by sięgnąć po kolejne części.

Za możliwość przeczytania "Woła mnie ciemność" dziękuje wydawnictwu Novae Res.