#książka - "Szklany tron" S.J. Maas

Naprawdę mało kiedy pożyczam książki. Nawet od kogoś. Z dwóch prostych powodów - swoich mam do przeczytania jeszcze mnóstwo, a i nie lubię ich pożyczać innym. Tym razem jednak zjadła mnie ciekawość. Nie chciałam kupować, a wiedziałam, że znajomy ma "Szklany tron" u siebie. Skąd? Sama mu kupiłam.

Celaena to siedemnastoletnia zabójczyni. Najlepsza jaką tylko można spotkać. Popełniła jednak jeden podstawowy błąd - została złapana. Dostaje jednak szanse by znów odzyskać wolność. Z kopalni soli Endovier wyciąga ją książę Dorian proponując udział w turnieju. Wygrany zostaje Królewskim Obrońcą. Jednak jego uczestnicy zaczynają ginąć w tajemniczych okolicznościach. Czy Celaena zdąży znaleźć zabójcę, nim ten przyjdzie po nią?
Tyle zachwytów na temat tej serii widziałam w internecie, że aż mnie zaczęła ta książka korcić. Skoro nadarzyła się okazja by ją przeczytać, chętnie z niej skorzystałam.
Bez bicia i ze śmiechem na ustach przyznaje, że imię głównej bohaterki za nic w świecie nie chciało mi utkwić w głowie. Jednak ona sama bardzo szybko to zrobiła. Charakterna, ironiczna, niezależna, silna i przebiegła. Do tego figlarna, zabawna i czarująca. Wręcz kobieta niezniszczalna, a w końcu ma tylko osiemnaście lat! Fascynujące, a momentami irytujące. Jak tak młode dziewczę może mieć aż tyle talentów? Szybko to jednak mija i Bohaterkę Której Imienia Nie Da Się Wymówić, łatwo polubić.
Choć nieoczywisty i trudny do rozgryzienia, to jak każdy nieco irytuje. Co mam na myśli? Trójkąt miłosny. Ciekawie stworzony, nie przeczę, a mimo to troszeczkę działa na nerwy samą obecnością. To po prostu jeden z najbardziej przewidywalnych motywów. Ten ma jednak jeden wielki plus. Naprawdę nie jest oczywisty. Jego męscy "członkowie" są różni jak ogień i woda, a obu można uwielbiać.
Gdzieś w pierwszej setce stron, niedługo po przeniesieniu się akcji do zamku, trochę się znudziłam. Dworskie intrygi o podbicie serca królewicza, suknie, jeszcze więcej sukni, jedna wzmianka o turnieju, a gdzie te walki? Na całe szczęście wszystko dość szybko wróciło na odpowiednie tory.
Język jest dość prosty, pomijając niektóre nazwy i imiona stworzone jako część uniwersum. To jednak istnieje w każdej pozycji fantasy, więc nie ma się co dziwić. Czyta się bardzo szybko i płynnie. Nie ma tu zbyt wiele trzymającej w napięciu akcji, ale jest coś co przyciąga.
Rozbawił mnie fakt, że gdy zerknęłam na dołączoną na początku mapkę myślałam, że patrzę na tę z "Eragona". Bardzo do siebie podobne wizualnie. 
"Szklany tron" to ciekawa pozycja, po którą powinni sięgnąć wszyscy fani fantasy. Już nie młodzieżówka, a jeszcze nie kaliber "Gry o Tron". Dobra na początek przygody z gatunkiem. Coś pomiędzy tym, co jest lekką i fajną lekturą. Stwierdziłabym, że na jesień idealną.

 lubimyczytac.pl| ask.fm | google+ | tumblr | instagram