#książka - "Ciemność płonie" J.Ćwiek

Naprawdę mało kiedy pożyczam książki. W tym roku to druga taka sytuacja, gdzie czytam pozycje nienależącą do mnie. Niby żadna różnica czyją książkę trzymam w ręku, aczkolwiek nie do końca. Traktujesz pożyczoną książkę tak, jakbyś chciał by była traktowana pozycja, którą Ty komuś pożyczasz. Panicznie boisz się o jej żywot, wiedząc jak bardzo uwielbia ją pożyczający. Stres maksymalny.

Katowicki Dworzec Główny to jedyne miejsce gdzie nie sięga Ciemność. To właśnie tu zatrzymują się bezdomni. Niektórzy jednak nie mają wyboru i muszą tam zamieszkać. Ukrywają się przed złem wśród peronów. Właśnie do nich trafia studentka kulturoznawstwa - Natalia. Nieświadomie przejęła klątwę i tylko na Dworcu może czuć się bezpieczna. Pytanie, na jak długo?

Naprawdę niewielu autorów z naszego podwórka czytam. Nie trudno to zauważyć. Jednak Ćwieka byłam ciekawa. Zwłaszcza przez wzgląd na "Chłopców", którzy nadal ogromnie mnie korcą. Dziwnym trafem, los postawił mi na drodze kogoś kto Ćwieka uwielbia. Dlatego łatwo mogłam zapoznać się z tym autorem. To jest dopiero szczęście!

Dostałam te pozycję z przydziału, "Bo ta Ci się spodoba", więc bez marudzenia wzięłam się za lekturę. Zaryzykowałabym jednak stwierdzenie, że dostałam właśnie tę, z racji miejsca akcji. Rozgrywa się ona w Katowicach, a to właśnie tam jest mnie ostatnio pełno. Genialne uczucie gdy czytasz o miejscu, które odwiedzasz codziennie. I może opisywany Dworzec już nie istnieje, ale przebywając w tym nowym, można wyczuć klimat.

Ćwiek stworzył te historię w oparciu o własne doświadczenia. Mieszkał z ludźmi dworca, rozmawiał z nimi o ich życiu. Dzięki temu bohaterowie są bardzo realistyczni i wczucie się w ich sytuację wcale nie jest trudne. Czytelnik przeżywa to samo co oni, a w głowie kołacze pytanie "Jak wiele z opisywanych zdarzeń jest prawdą?".

Początkowo Ciemność przeraża, niejako absorbuje i zaskakuje czytelnika. Potem gdzieś to wszystko szlag trafia. Niby jest fajnie, bo namiastka tego strachu zostaje, jednak tylko namiastka. Później wszystko niejako zaczyna się rozjeżdżać i właściwie czytelnik jest tylko ciekaw losów bohaterów do których tak szybko się przywiązał.

Autor nie używa skomplikowanego języka. Pojawiające się momentami elementy gwary śląskiej, mogą nieco zmylić, ale nie ma co się nimi przejmować. Nie mąci to odbioru pozycji. Dzięki tej prostocie języka i doświadczeniom Ćwieka, opisy s bardzo plastyczne i autentyczne. Nawet jeśli nigdy nie widziało się Dworca Katowic, łatwo sobie wyobrazić wszystkie wydarzenia, w sposób bardzo realistyczny. 

Książkę czyta się bardzo szybko. W żaden sposób nie jest skomplikowana, po prostu trzeba mieć do niej ciut cierpliwości. Nie uważam jej ani za mistrzostwo, ani za niewypał. "Ciemność płonie" jest sympatyczną lekturą na jesiennie wieczory, kiedy to wyobraźnia zaczyna pracować na najwyższych obrotach. Bez wątpienia sięgnę jeszcze po Ćwieka, by poznać resztę jego dokonań.

lubimyczytac.pl| facebook | google+  | instagram