#książka - "Milczenie owiec" T.Harris

Wiem, wiem, jestem okropnym blogerem ostatnio. Od jakiegoś czasu mam w życiu ogromny mętlik i słowo, nie wiem w co powinnam wsadzić łapki. I niby książki czytam, ale brak mi czasu i skupienia by stworzyć na ich temat coś porządnego. Trzymajcie kciuki bym nieco się ogarnęła. Ach, no i zaczytanych Świąt!

Clarice Starling, adeptka FBI, rozpoczyna staż w behawioralnej sekcji biura zajmującego się seryjnymi zabójstwami. Przy pierwszym zadaniu zostaje rzucona na głęboką wodę - ma spotkać się z przebywającym w szpitalu dla umysłowo chorych, geniuszem zła i psychiatrą, Hannibalem Lecterem. Jej zwierzchnik wierzy, że w ten sposób odnajdzie Buffalo Billa, nieuchwytnego mordercę kobiet. W zamian za strzępki informacji, Starling otwiera się przed Lecterem, który tworzy jej portret psychologiczny.

Uwielbiam adaptację tej książki. Przyznaje, nie miałam pojęcia, że nią jest gdy oglądałam ją po raz pierwszy. Dopiero po latach się o tym dowiedziałam. I wiedziałam, że szybko muszę dorwać książkę w swoje łapki. Trochę mi to zajęło, ale w końcu mam ją na swojej półce i to w sekcji "przeczytane".

Podobnie jak przy poprzedniej części ("Czerwonym smoku") spodziewałam się bomby. Czegoś co wciśnie mnie w fotel, zaabsorbuje całkowicie i sprawi, że nie będę mogła oderwać się od lektury.  Tym razem, efekt był zupełnie inny.

Może i akcja nie pędzi tutaj na łeb na szyję, może nie dzieje się tutaj zbyt wiele i zbyt szybko. Ale mimo to, książka naprawdę wciąga. Głównie dzięki bohaterom, bo oni są wykreowani rewelacyjnie. Nie mówię tu tylko o Lecterze, na nim skupię się za chwilę, ale o całej reszcie. Każdy z bohaterów, który jest ważny zapada w pamięć. Może i nie ma ich  zbyt wielu, ale nie sposób o nich zapomnieć.

W poprzedniej części, pozytywni bohaterowie zawodzili. Byli nijacy, nudni i przeciętni. Tutaj jest o wiele lepiej. Tym razem w końcu coś się u nich dzieje. U nich i w nich. Czytelnik dowiaduje się więcej, więcej przezywa z nimi. A przede wszystkim, jest w stanie się do nich w jakiś sposób przywiązać. To ogromny plus i bardzo miła odmiana.

Lecter, chyba w każdym wydaniu przypada mi do gustu. Filmowy, serialowy czy książkowy, każdego z nich uwielbiam. Groza jaka towarzyszy tej postaci  jest nieopisana. Podobnie jak w filmie, psychiatra nie pojawia się tu zbyt często. Patrząc na to jak często czytamy o nim, można stwierdzić, że nie jest najważniejszą postacią. A jednak nią jest. Przeraża, a jednak przyciąga. Jest fenomenalną postacią.

Skłamałabym, gdybym stwierdziła, że lektura nie przysporzyła mi problemów. Owszem, w pewnym momencie nieco się zgubiłam, znudziłam i odpłynęłam z świata jaki Harris stworzył. Jednak tym razem, powrót zajął mi o wiele mniej czasu. Co bardzo mnie ucieszyło.

Bez wątpienia jest to o wiele lepsza część od poprzedniczki. Mroczniejsza, bardzo wciągająca i na pewno lepiej dopracowana. Dzięki temu wszystkiemu zasługuje na swój sukces i wcale nie dziwi mnie fakt, że film na jej podstawie jest arcydziełem.

lubimyczytac.pl| facebook | google+  | instagram