#książka - "W ramionach gwiazd" A.Kaufman, M.Spooner

Nieskromnie śmiem stwierdzić, że jestem z siebie dumna. Jest dopiero marzec, a liczniki tegorocznych wyzwań wydają się być mega zadowalające. Podsumowania, które widzicie pod koniec każdego posta, dotyczą tylko książek zrecenzowanych. Prawidłowy licznik przeczytanych książek widnieje na lewym pasku, dzięki Goodreads i na lubimyczytac.pl. Sama jestem zaskoczona wynikiem, bo znam siebie i swój styl życia. Dlatego te wyniki ogromnie mnie cieszą.

Ikar to największy prom galaktyki. Jednak to nie czyni go niezniszczalnym. Rozbija się, a jedynymi ocalałymi jest dwójka nastolatków. Według ogólnie przyjętych norm i etykiety, ich losy nigdy nie powinny się splatać. Ona - córka najbogatszego człowieka galaktyki, przez wszystkich traktowana jak księżniczka. On - młody żołnierz, bohater wojenny, który nie pasuje do elity. Lilac i Traver trafiają na zupełnie obcą planetę, zdani tylko na siebie. Jednak czy będą chcieli ją opuścić?

Są dwie opcje - starzeje się i historie o miłosne nastolatków po prostu przestają mnie wciągać. Druga - trafiam na jakieś słabsze pozycje z gatunku (stwierdzenie "gorszy sort" byłoby mocno niepoprawne). I gdy tak czytam opinie innych, muszę ze smutkiem stwierdzić, że pierwsza opcja jest bardziej prawdopodobna. Czas szukać zmarszczek i siwych włosów.

Fajnie byłoby zacząć od plusów, tak by nie zrazić od razu wszystkich. Zawsze podkreślam, że lubię gdy historie są opowiedziane z różnych punktów widzenia. Dlatego bardzo ucieszył mnie fakt, że zamiast jednego narratora, dostajemy dwóch. Dzięki temu widzimy nie tylko sposób myślenia bohaterów, ale również dostrzegamy różnice światów z jakich się wywodzą. Oboje mają inne priorytety. Niby tak odmienni, a jednak. I właśnie tu zaczęły się schody.

W pewnym momencie zaczęli działać mi na nerwy. I najgorszy jest fakt, że nie mam do końca pojęcia dlaczego. Może to przez fakt, że poza nimi nie ma tu innych bohaterów. Może przez sposób myślenia i postępowania. A może za ich wspólne relacje. Najpewniej wszystko to i jeszcze więcej złożyło się na to, że żadne z nich nie przypadło mi zbytnio do gustu. Taki grosz do grosza i wyszło...

Relacja jaka łączy Lilac i Travera najpierw mnie rozbawiła, a potem mocno zirytowała. Oboje chcą, ale nie do końca. Właściwie, powinnam stwierdzić, że chcieliby, ale ciągle znajdują powód dlaczego nie mogą. Bawią się sami ze sobą i swoimi uczuciami, zupełnie jak kot z myszą.

Ponadto, chyba nie ma nic bardziej irytującego niż zbyt idealni bohaterowie. Wątek ogromnej wiedzy Lilac o  elektronice wydaje się mocno naciągany. Bardo podobnie do pomysłu by kilkunastoletni chłopak był bohaterem wojennym. Nawet w wykreowanym przez autorki uniwersum. Bohaterowie gdzieś tracą na wiarygodności. Niby tacy dorośli i opanowani wobec katastrofy w jakiej uczestniczyli, a tacy dziecinni jeśli chodzi o uczucia. Tak, to chyba dobre określenie na ich relacje.

I choć bohaterowie są najsłabszą stroną tej pozycji, muszę przyznać, że ma ona coś w sobie. Bo mimo tego wszystkiego, coś pchało mnie do przodu. Konstrukcja sprawia, że wszystko owiane jest tajemnicą. Dzięki temu, czytelnik ma ochotę przerzucać strony (lub przewijać strony jak ja) i dowiedzieć się o co tak naprawdę chodzi.

"W ramionach gwiazd" nie jest pozycją idealną. Zwłaszcza dla starszych i bardziej doświadczonych czytelników. To książka raczej dla młodzieży, bo ja po jej lekturze czuje się niczym tyranozaur. A mam ledwo dwadzieścia lat. Mimo wszystko, gotowa jestem zaryzykować stwierdzenie, że osiągnie sukces. To ten typ książki za którą szaleją nastolatki, a których ja nie umiem zrozumieć.

Za możliwość przeczytania "W ramionach gwiazd" dziękuje wydawnictwu Otwarte.

 Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 25,2 cm + 3,4 cm/180cm

52 książki w 2016 - 9/52

lubimyczytac.pl| facebook | google+  | instagram