#książka - "Motylek" K.Puzyńska

Gdybym za pisanie postów dostawała czekoladę albo pizze to bez wątpienia byłyby one mega regularne. Znalazłabym czas w tym swoim życiowym bałaganie i nie mrugnęłabym przy tym okiem. Muszę zacząć planować życie bo inaczej źle skończę. Czarno widzę to moje planowanie.

Lipowo to typowa mała wioska. Wszyscy się znają, właściwie nic wielkiego się nie dzieje. Dlatego odnalezione pewnego zimowego ranka zwłoki zakonnicy są sensacją. Mieszkańcy biorą za pewnik pierwszą wersję wydarzeń jaka przychodzi im do głowy - potrącenie przez samochód. Dopiero gdy ginie kolejna kobieta, policja zaczyna rozumieć, że szuka mordercy. Rozpoczyna się wyścig z czasem, który ujawnia przeszłość zakonnicy jak i niektórych mieszańców miejscowości.

Wszyscy dookoła zachwycają się Puzyńską. Będąc sobą, oczywiście dopiero teraz zaczynam przygodę z jej twórczością. Pani Kasia musi mi wybaczyć, ale od pierwszej strony "Motylka" zastanawiałam się czy będzie pierwszą Kaśką w moim życiu, którą naprawdę polubię. Jak na razie, większość znanych mi (prywatnie) jej imienniczek, to zbiór niebywałych anomalii i dziwadeł. Zaraz opowiem jak w tym wszystkim odnalazła się Puzyńska.

Niemal zawsze powtarzam, że mnogość bohaterów to dokładnie to co lubię. Niby jedna główna historia, a tyle różnorodnych punktów widzenia. I właśnie to zrobiła autorka. Dała "głos" niemal każdemu bohaterowi tej książki. Na dłużej lub krócej, ale wielu z nich stało się na chwilę główną postacią. Bo co najlepsze, ciężko wskazać tu jednego bohatera i nadać mu miano tego najważniejszego. Wiadomo, jednych jest więcej, tak by innych było mniej, ale nikt nie wiedzie tu prymu. I to właśnie jest dla mnie ogromnie ciekawym zabiegiem.

Fabuła nie jest prosta, ale jej zwroty nie są znowu aż tak pogmatwane by czytelnik się pogubił. Język jest prosty i bardzo ułatwia zrozumienie całości historii. A wszystko to składa się na nie lada gratkę dla czytelnika - ma możliwość sam pobawić się w detektywa. Łączyć fakty, wskazywać podejrzanych i próbować ubiec policję. Jednak nie jest to aż tak łatwe jakim się wydaje.

I choć ogólnie nie przepadam za historiami obyczajowymi, wplecione tutaj elementy tego typu zupełnie mi nie przeszkadzały. Wręcz odwrotnie. Uzupełniały fabułę i nadawały całej historii swego rodzaju indywidualności. Osobiście nigdy się jeszcze nie spotkałam z takim połączeniem i ogromnie mi się to spodobało. Postacie nabierały dzięki temu charakteru, a cała historia realizmu. W końcu morderstwo to nie tylko poszukiwanie mordercy, ale też życie ludzi zaangażowanych w poszukiwanie sprawcy.

Wszystko to składa się na naprawdę wciągającą historię. "Motylek" absorbuje uwagę czytelnika i nie pozwala odstawić się choć na chwilę. Dzięki temu mam na swojej czytelniczej liście kolejne książki do zakupienia. A Pani Kasia wybija się ponad swoje imienniczki w moim skromnym i nieco prywatnym rankingu "Kaś". I może być spokojna, choć książek nie piszą (a taką mam przynajmniej nadzieje) to żadna nie aspiruje do tego by sięgnąć jej chociażby pięt.

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu 118 cm + 3,8cm/180cm

52 książki w 2016 - 47/52

lubimyczytac.pl| facebook | google+  | instagram